Bir masalmış dinlediğimiz birlikte.
Sonra uyumuşuz.
Uyandığımızda her şey bambaşkaymış.
Müzik aletinden silah yapmışlar bremen mızıkacısına inat.
Çiçeklerden bıçak
Bu öfke de nereden çıktı böyle?
Daha sımsıcak.

Sarı bir yalnızlıkmış içine düştüğümüz.
İyi niyetli bir fırtınayla sökülmüş mutluluk ormanından onlarca ağaç.
Yukarıda hüzün bulutlarıyla kaplı bir gök.
Kurumuş otlar üzerinde uzanıyoruz artık.

Yürüyen mahkemelere dönmüşüz.
Vicdanlar başka konuşur diller başka.
Yürekler şahitlik eder vicdanlara.
Vicdanlar hükmedemez başka yere yürüyen ayaklara.

Bir masalmış hep birlikte dinlediğimiz.
Seniristiyiz zannedip figüranı olduğumuz bir masal.
Madem böyle olmuyor.
Bıraksak birlikte masal dinlemeyi.
Öğrensek kendi ormanımızda yalnız yürümeyi.
Mustafa Doğan
Özel hayatımla ilgisi yoktur.

Yorum ekle