Bir kaç yıl önce benimle birlikte bir yakınımın başından geçmiş bir olayı yazacağım. Yazacağım ki belki yol gösterici olur. Yakınım, (İsmi lazım değil,) kredi kartsız taksit yapan bir mağazadan cep telefonu almış. Bir hafta olmuş ve telefon emekliliğini istemiş. Cihazı ne yapsalar çalıştıramamışlar. Korkmuş bir şekilde beni aradılar. Endişeye gerek olmadığını söyledim ve malum mağazaya yönlendirdim. Mağaza müdürü, "satılan mal geri alınmaz. Değişiklik falan unutun.

İstanbul, adına türküler şiirler yazılan bu şehre yerleşeli 1 yıl oldu. Şöyle dönüp baktığımda resimde aynen şunları görüyorum. İstanbul'u diğer büyük şehirlerle kıyasladığımızda, istanbul'un bambaşka bir büyüsü var. Örneğin Ankara'yla kıyaslayacak olsak, Ankara başkent olduktan sonra zorla büyütülmüş bir şehir. Bir kentin büyük şehir olabilmesi için bolbol avm alt geçit vs olması ve kalabalıklar yetmiyor malesef. Büyük şehir olabilmek birazda o şehrin geçmişiyle alakalı... İstanbul bin yıllardır büyük şehir ve hatasıyla sevabıyla büyük şehir olmanın hakkını verebiliyor.

örneğin siz; yardım kelimesini duyunca aklınıza ilk gelen nedir? sadaka, gönüllü yapılan bir iş, istek halinde karşıdaki için yapılan bir şey... örnekleri uzatmak mümkün. peki bir engelliyle yardım kelimesini yanyana koyduğunuzda bir bakın bakalım bu kez aklınıza ilk hangisi geliyor?

İstanbulda yaşayanlar bilir. Taksi ve minübüsler hariç her toplu taşıma aracında geçen kart veya küçük adına akbilde denen metal aksesuarlar vardır. Bunlara para doldurulur ve cihazlara okutularak seyehat edilir. Bu araçlara para doldurmanın da birkaç yolu vardır. Bu yollardan biride otomatik makinalara kart veya akbil okutularak para verilir ve o parayı içine çeken cihaz karta yükleme yapar. Arada sırada da yükleme yapamaz ve parayı iyade eder. Fakat aldığı kağıt parayı değilde yerine bozuk para iyadesi yapar. Mesela siz 20tl verirsiniz oda size 20 tane 1tl iyade eder.

hani bir atasözümüz vardır göz görmeyince gönül katlanır der. gu söz hasreti dindirmek, ayrılık acısına su serpmek için söylenmiş bir söz olsa gerek. bizim camiyada durum tam tersi olur çoğu zaman. göz görmez gönülde katlanmak istemez. ama biz avuturuz gönüllerimizi. biz böylede yaşayabiliriz deriz. biz kendimizi yetiştirdik deriz. diğer insanlardan farkımız yok deriz. ama bizim kendimize bakışımızla, başkalarının bizlere bakışı arasındaki farkı görmeyiz çoğu zaman. projeler geliştirilir bizler için. bizim yararımıza olacağı söylenen ve iyi niyetle düşünülen projeler.

şubat ayı sonunda yıllardır sözü edilen görengöz uygulaması yüklenmiş htc marka telefonlar biz görme engellilere dağıtıldı. on günlük deneme fırsatı bulduğum cihaz hakkındaki düşüncelerimi, tesbitlerimi, ve önerilerimi buraya yazacağım. öncelikle ulaştırma bakanlığı eliyle bu projeyi düşünen, görme engellileri evlerinde değilde sokaklarda hayal eden devletimize sonsuz teşekkürler. cihaz hiçbir işe yaramasa bile bu düşünce tarzı bizleri mutlu etmelidir diye düşünüyorum.